Svaki mikroprocesor ima svoj skup naredbi ili
instrukcija, koje koristimo za pisanje programa. Instrukcije
mikroprocesora možemo podijeliti u više grupa:
-
instrukcije za prenos podataka između mikroprocesora i
ostalih dijelova računara, učitavanje (loading, moving) -
tako da se odgovarajuće instrukcije zovu LD ili MOV
-
instrukcije prenosa podataka između internih registara,
-
aritmetičke i logičke instrukcije - primjeri su AND, OR,
XOR, NOT,
-
instrukcije za grananje programa, odnosno programski
skokovi - JMP, JNE, JE...
|
Skup naredbi jedne arhitekture treba
da bude kompletan, tj. da omogući korisniku da definiše bilo
koji zadatak.
Zavisno od broja instrukcija mašinskog jezika
razlikujemo CISC i RISC procesore:
CISC procesori imaju velik broj instrukcija, od kojih su mnoge
složene pa se relativno sporo izvode, dok RISC procesori imaju
implementiran malen broj osnovnih operacija, koje se izvode
relativno brzo.
Danasnji procesori za desktop računare su RISC procesori.
CISC CPU-i su obično rezervisani sa računare specijalne namjne i
velike centralizovane serverske sisteme.
Primjeri instrukcija su:
ADD - saberi sadržaj akumulatora i podatka, čija je adresa u
adresnom polju;
SUB - oduzmi sadržaj akumulatora i podatka, čija je adresa u
adresnom polju;
MVT - napuni akumulator sa podatkom, čija adresa zapisana u
adresnom polju;
MVF - prepiši podatak iz akumulatora na adresu zapisane u
adresnom polju;
AND - izvedi logičku operaciju I nad operandom zapisanim u
akumulatoru i operandom čija je adresa zapisana u adresnom
polju;
|
|