Logičke mreže

Logičke mreže (kola)

Na najnižem hardverskom nivou – nivou eletronike, projektuju električna kola: moduli poput gejtova i flip-flopova. Za gejtove se uobičajeno koriste i nazivi logička kola, logički elementi ili prekidači. Definišemo ih kao fizičke objekte koji implementiraju neku od funkcija algebarske logike. Povezivanjem logičkih elemenata dobijamo različite logičke mreže (kola) koje predstavljaju praktičnu implementaciju složenih logičkih funkcija.

Šanon je 1938. godine otkrio vezi između tablica istinitosti i električnih kola.

Pomoću logičkih (ili prekidačkih) mreža mogu se ispuniti najrazličitiji funkcionalni zahjtevi računarskih sistema. Ne obavezno i samo računarskih, već i svih drugih elektronskih digitalnih sklopova.
Često korišćene prekidačke mreže su izdvojene kao standardni moduli. Iako su postupci za njihov razvoj definisani, za njihovo korišćenje i uključivanje u složenije logičke strukture je dovoljno znati veze između ulaza i izlaza.

U zavisnosti od elemenata od kojih su napravljeni, logičke mreže (standardni moduli), na logičkom se dijele na dvije velike klase:

kombinacione – sadrže samo logičke elemente (koderi, dekoderi, multiplekseri, demultiplekseri, sabirači, ALU itd.

sekvencijalne – osim logičkih, sadrže i memorijske elemente (registri, brojači, memorije itd.)

Primjer projektovanja logičkih kola korišćenjem računarskog programa za simulaciju