Pristup i adresiranje dokumenata na webu

 

Sintaksa (opšti oblik pisanja) URL adrese je:
                protokol://ime.računara:port/direktorij/direktorij/.../datoteka

Iza druge kose crte slijedi ime računara kojemu se pristupa.
Ono može biti pisano ili u obliku IP adrese ili kao uobičajeno slovno ime.
Dakle IP aderesa je dio URL-a

Uniform Resource Identifier (URI) navodi samo imena direktorija i datoteke na
računaru, te ne sadrži, kao URL, i cijelo ime računara zajedno s protokolom koji se
koristi. URI-i se koriste kada je veza servera i klijenta već otvorena, pa nije
potrebno ponovno navoditi protokol ili ime servera s kojim se povezuje.

Primjer URL adrese:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/meta/photo9//WikiLOG2,jpg
Ovo je URL adresa koja određuje gdje se na Webu nalazi resurs - digitalna slika WikiLOG2,jpg 
Prvi dio URL-a (http://) govori da se tom resursu može pristupiti preko HTTP protokola, te da se resurs nalazi na web serveru (hostu) s nazivom domene "upload.wikimedia.org", a nakon toga prikazuje putanju kroz strukturu direktorija na disku toga servera.

Pisanje URL-a započinje navođenjem protokola koji će se koristiti za pristup dokumentu navedenom na kraju URL-a.
Nakon naziva protokola dolazi dvotačka, a zatim dvije obične kose crte. Postoji izuzetak od ovog pravila, a to su lokalni URL-ovi koji se koriste za pristup datotekama što se nalaze na hard disku računara na kojem radite - lokalni URL.
Iza druge kose crte slijedi ime računara kojemu se pristupa. Ono može biti pisano ili u obliku IP adrese ili kao uobičajeno slovno ime (FQDN adresa).

Kod modela klijent-server WWWserver i klijent “razgovaraju” koristeći HTTP protokol.  Klijent šalje zahtjev serveru
1. Korisnik upisuje URL adresu u klijentski program
4. Klijent obrađuje primljene podatke
3. Server prima zahtjev i šalje podatke klijentu

URL adresa može se pisati velikim i malim slovima, ali se preporučuje se korištenje isključivo malih slova (da bi se smanjila mogućnost greške za slučaj da korisnik ručno upisuje URL adresu.). Iako URL-ovi mogu da sadrže blanko znakove između karaktera, obično ih nemaju.
URL-ovi skoro nikad nemaju u sebi back slashe (\). Sve kose crte (slashe) su obične kose crte (/).

Protokol

URL

Objašnjenje

HTTP

 http://<host>:<port>/<path>?<search>

Pristup s HTTP servera

FTP

ftp://<login>:<password>@<host>:<port>/<path>;

type=<type_code>

Dohvaćanje s ftp servera

e-mail

mailto:<login@host>

Slanje emaila

TELNET

 telnet://<login>:<password>@<host>:<port>/

Spajanje na udaljeni računar

File

 file:///<host>/<path>

Pristup s lokalnog

računara
Tipovi protokala URL-a

Nekoliko organizacija u svijetu ima odobrenje za registraciju URL adresa, i one to rade na komercijalnoj osnovi (cijena registracije iznosi oko 20 KM godišnje, ali je obično uključena u cijenu hostinga i vode se kao besplatna).

URL adrese izazivaju probleme jer se često mijenjaju, npr. zbog promjena servera na kome se čuvaju Web stranice, promjene strukture direktorija, položaja datoteka sa sadržajem Web stranica i sl. Te promjene izazivaju velike poteškoće kod održavanja Web stranica jer one u pravilu pozivaju veći broj URL adresa i zato je potrebno često ispitivati jesu li se URL adrese promijenile, pronaći važeće URL adrese i ažurirati stare adrese. Ukoliko se to ne radi dovoljno često, tada adresa postaje nepristupačno.

Web stranice (web site) su kolekcija internetskih resursa - HTML dokumenata, multimedijskih sadržaja, podataka i skripti. Dokumentima unutar web stranica se pristupa preko zajedničkog korijenskog URL-a, odn. web adrese, koja se često naziva i homepage. Svi dokumenti su najčešće su smješteni  na istom web serveru.
Veze (hiperlinkovi) unutar HTML dokumenata povezuju dokumente u uređenu hijerarhijsku strukturu i time određuju način na koji posjetioc doživljava sadržaj stranica.
Glavna (korijenska-root) web adresa, koja se najčešće naziva internetska domena, čini vrijednu karakteristiku svakog sajta.